Cellulitis

Wat is cellulitis?

cellulitis is een bacterieel infectie van de lage dermis Y onderhuids breien. resulteert in een gelegen rood, pijnlijk, gezwollen deel van de huid, en systemisch symptoom. Soortgelijke symptomen worden ervaren bij de meer oppervlakkige infectie, erysipelas, dus cellulitis en erysipelas worden vaak samen beschouwd.

Wie heeft cellulitis?

Cellulitis treft mensen van alle leeftijden en rassen. Predisposities voor cellulitis zijn onder meer:

• Vorige aflevering(en) van cellulitis
• scheuren van de tenen of hielen, bijvoorbeeld door voetschimmel, tinea pedis of hielkloven
• aderlijk ziekte, bijvoorbeeld zwaartekracht eczeem, been ulceratieen/of lymfoedeem
• Huidig of eerder letsel, b.v. bijv trauma, chirurgische wonden, radiotherapie
• Immunodeficiëntie, bijv. infectie met humaan immunodeficiëntievirus (hiv)
• Immunosuppressieve medicijnen
• suikerziekte
• chronisch nefropathie
• chronische leverziekte
• zwaarlijvigheid
• de zwangerschap
• Alcoholisme

Veel mensen schrijven een episode van cellulitis ten onrechte toe aan een onzichtbare spinnenbeet. Gedocumenteerde spinnenbeten hebben geen cellulitis veroorzaakt.

Wat veroorzaakt cellulitis?

De meest voorkomende bacteriën die cellulitis veroorzaken zijn Streptococcus pyogenes (twee derde van de gevallen) en Staphylococcus aureus (een derde). Zeldzame oorzaken van cellulitis zijn onder meer:

• Pseudomonas aeruginosa, meestal van een prikwond naar de voet of hand
• Haemophilus influenzae, bij kinderen met cellulitis in het gezicht
• Anaëroben, Eikenella, Streptococcus viridansdoor menselijke beet
• Pasteurella multocida, door honden- of kattenbeet
• Vibrio vulnificus, door blootstelling aan zout water, b.v. bijv. schade aan koralen
• Aeromonas hydrophila door blootstelling aan zoet of zout water, bijvoorbeeld na bloedzuigerbeten
• Erysipelothrix (erysipeloid), in slagerijen.

Wat zijn de klinische kenmerken van cellulitis?

Cellulitis kan elke plaats aantasten, meestal een extremiteit

• is gebruikelijk eenzijdig; a bilateraal de ziekte is meestal te wijten aan een andere aandoening
• Het kan op zichzelf voorkomen of een onderliggende huidaandoening of wond compliceren.

Eerst teken van de ziekte voelt zich vaak onwel, met koorts, koude rillingen en tremoren (rigors). Dit komt door bacteriën in de bloedbaan (bacteriëmie). Systemische symptomen worden snel gevolgd door: ontwikkelen van een gelokaliseerd gebied van gezwollen, rode en pijnlijke huid. Andere tekens zijn onder meer:

• kuiltjes in de huid (peau d'orange)
• Warmte
• Brandend
• erosies en ulceratie
• Abces opleiding
• Purper: petechiën, ecchymoseof hemorragisch bullae

Cellulitis kan in verband worden gebracht met: lymfangitis Y lymfadenitis, die te wijten zijn aan bacteriën binnenin lymfe bloedvaten en lokale lymfe klieren. Een rode lijn volgt van de plaats van infectie naar nabijgelegen gezwollen en gevoelige lymfeklieren.

Na een succesvolle behandeling kan de huid schilferen of afschilferen terwijl deze geneest. Dit kan jeuk veroorzaken.

Wat zijn de complicaties van cellulitis?

ernstig of snel progressief cellulitis kan veroorzaken:

• necrotiserend fasciitis (een ernstiger zachte stof infectie herkend door hevige pijn, huid bleekheidverlies van gevoel, purpura, ulceratie en necrose)
• Gas gangreen
• Echt bloedvergiftiging (bloed vergiftiging)
• Infectie van andere organen, b.v. bijv. longontsteking, osteomyelitis, meningitis
• Endocarditis (hartklepinfectie).

Sepsis wordt herkend door koorts, ongemak, verlies van eetlust, misselijkheid, lethargie, hoofdpijn, spier- en gewrichtspijn. Ernstige infectie leidt tot: hypotensie (lage bloeddruk, collaps), verminderd capillair bloedsomloop, hartfalen, diarree, gastro-intestinale bloeding, nier mislukking en verlies van kennis.

Hoe wordt cellulitis gediagnosticeerd?

De diagnose cellulitis is voornamelijk gebaseerd op klinische kenmerken. Onderzoeken kunnen onthullen:

• leukocytose (verhoogd aantal witte bloedcellen).
• Hoog C-reactief eiwit (CRP)
• de veroorzaker organisme, over hem cultuur van bloed of puisten, korsten, erosies of wonden.

Er kunnen beeldvormende onderzoeken worden gedaan. Bijvoorbeeld:

• Röntgenfoto van de borst bij hartfalen of longontsteking
• Doppler echografie op zoek gaan naar bloedstolsels (diepe ader) trombose)
• Magnetische resonantie bij necrotiserende fasciitis.

Welke is de differentiële diagnose van cellulitis?

Cellulitis wordt vaak gediagnosticeerd als een ander opruiend De huidziekte is verantwoordelijk voor roodheid en zwelling. Aandoeningen die 'pseudocellulitis' veroorzaken, zijn onder meer:

• Eczeem/dermatitis omdat stilstand, Contact factoren
• Schimmelinfectie, bijv. tinea corporis, tinea pedis
• drugs uitslag
• Psoriasis
• lipodermatosclerose
• tromboflebitis
• Insectenbeten en -steken
• Stralingsschade na bestralingstherapie
• inflammatoire borst kanker (carcinoom erysipeloïden).

Wat is de behandeling van cellulitis?

Cellulitis is potentieel ernstig. De patiënt moet rusten en het aangedane ledemaat optillen. De rand van het getroffen gebied van zwelling moet worden gemarkeerd om de progressie te controleren /regressie van de infectie.

lokale kennis organismen en resistentiepatronen zijn essentieel om de juiste antibiotica te selecteren. Het beheer van cellulitis wordt ingewikkelder door de stijgende percentages methicilline-resistent Staphylococcus aureus (MRSA) en resistent tegen macroliden of erytromycine Streptococcus pyogenes.

Ongecompliceerde cellulitisbehandeling

Als er geen tekenen van systemische ziekte of uitgebreide cellulitis zijn, kunnen patiënten minimaal 5 tot 10 dagen thuis worden behandeld met orale antibiotica. In sommige gevallen worden antibiotica voortgezet totdat alle tekenen van infectie (roodheid, pijn en zwelling) verdwenen zijn, soms gedurende enkele maanden. De behandeling moet ook omvatten:

• Analgesie om pijn te verminderen.
• Adequate inname van water/vloeistof
• Beheer van naast elkaar bestaande huidaandoeningen zoals veneus eczeem of tinea pedis

Behandeling van cellulitis met systemische ziekte.

Ernstigere cellulitis en systemische symptomen moeten worden behandeld met vloeistoffen, intraveneuze antibiotica en zuurstof. De keuze van antibiotica hangt af van lokale protocollen op basis van: overheersend organismen en hun resistentiepatronen en kunnen worden aangepast aan het gewas /gevoeligheid rapporten.

• Vaak wordt gekozen voor antibiotica op basis van penicilline (bijvoorbeeld penicilline G of flucloxacilline)
• Amoxicilline en clavulaanzuur bieden een breed spectrum van dekking als er ongewone bacteriën worden vermoed
• Cefalosporines worden ook vaak gebruikt (bijvoorbeeld ceftriaxon, cefotaxime of cefazoline)
• Clindamycine, sulfamethoxazol/trimethoprim, doxycycline en vancomycine worden gebruikt bij patiënten die penicilline of cefalosporine gebruiken. allergie, of waar methicilline-resistente infectie Staphylococcus aureus Het wordt vermoed
• Breedspectrumantibiotica kunnen ook linezolid, ceftaroline of daptomycine omvatten

Oraal probenecide wordt soms toegevoegd om het antibioticumgehalte in het bloed te handhaven.

De behandeling kan worden gewijzigd in orale antibiotica als de koorts is afgenomen, de cellulitis is afgenomen en de CRP afneemt.

Multidisciplinair kijk uit

• Een internist wordt geraadpleegd om sepsis te evalueren en te behandelen.
• De dienst infectieziekten kan adviseren over microbiologie en antibioticakeuze.
• Een chirurg wordt geroepen om een abces te draineren, debride necrotisch weefsel en verlicht compressiesymptomen, bijv. compartiment syndroom.
• EEN oogarts bij de zaak betrokken moeten zijn orbitale cellulitis.
• EEN dermatoloog kan worden gebeld om de diagnose cellulitis te bevestigen of alternatieve diagnoses voor te stellen.
• Gespecialiseerde verpleegkundigen kunnen adviseren over verband- en verbandmiddelen.

Wat is het beheer van? terugkerend cellulitis?

Patiënten met terugkerende cellulitis moeten:

• Vermijd trauma, draag lange mouwen en broeken bij risicovolle activiteiten, zoals tuinieren.
• Houd de huid schoon en goed gehydrateerd, met nagel goed verzorgd
• Vermijd bloedonderzoek op het aangedane ledemaat
• schimmel behandelen infecties handen en voeten vroeg
• Houd gezwollen ledematen omhoog tijdens rustperiodes om te helpen lymfatisch circulatie. Mensen met chronisch lymfoedeem kunnen baat hebben bij compressiekleding.

Patiënten met 2 of meer episodes van cellulitis kunnen baat hebben bij chronische onderdrukkende antibiotische therapie met een lage dosis penicilline. V of erytromycine, gedurende één of twee jaar.