Rongoā Māori voor de huid

Een korte introductie tot het Maori-volk en de Maori-geneeskunde

Maori zijn de inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland met een rijke geschiedenis cultuur van taal, muziek, kunst, mythologie en kennis.

Door de kolonisatie is veel van deze cultuur en kennis verloren gegaan, maar de inspanningen om alle aspecten van de Māori-cultuur te behouden en nieuw leven in te blazen zijn de afgelopen decennia weer opgedoken, waardoor de huidige Māori-cultuur sterk en levendig is.

Dit verhaal van verlies en revitalisering is ook van toepassing op de Māori-geneeskunde, bekend als Rongoā Māori. Oorspronkelijk beoefend door Tohunga (genezers), omvatte Rongoā een combinatie van gezangen, rituelen en kruidengeneesmiddelen. Hoewel Tohunga in 1907 verboden werd, bleef de beoefening van Rongoā bestaan en is vandaag de dag een erkend onderdeel van het Māori-gezondheidslandschap in Nieuw-Zeeland.

Maori-termen voor huidziekten

In de pre-Europese tijd kenden en noemden de Maori verschillende huidziekten. Māori gebruikt deze termen soms nog steeds om huidaandoeningen te beschrijven.

• Huahua: puistjes, acne
• Hoipu: blaar
• Whewhe: kook, kook
• Tapoa: karbonkel, abces
• Pukupuku: elk uitslag van een papulair natuur
• Paipai: waarschijnlijk eczeem/intertrigo, aangezien dit van toepassing is op seksueel overdraagbare aandoeningen
• Eendje: ringworm, roos of de meeste huidproblemen op het hoofd.
• Hakihaki: Impetigo, soms toegepast op eczeem dat is ontstaan na schurft.
• Pokapoka: ulceratie, soms toegepast op hura
• Hura: tuberculeuze ulceratie van de nek.

Welke Maori-medicijnen worden gebruikt voor huidziekten?

Tohunga leert zijn capaciteiten van een andere Tohunga. Dit betekent dat er geen universele training of systeem voor diagnose of behandeling bestaat, en dat tribale verschillen in de praktijk gebruikelijk zijn. Behandelingen concentreren zich meestal op het gebruik van inheemse flora (rongoā rakau), massage (mirimiri) en gebed (karakia), met het oog op het aanpakken van niet alleen de fysieke, maar ook de sociale, mentale en spirituele aspecten van welzijn.

Veel voorkomende toepassingen van rongoā rakau voor verschillende huidaandoeningen zijn onder meer:

• Kawakawa (Maori-peperboom): gekookte, gerookte of gestoomde bladeren worden gebruikt om paipai te behandelen; Hele bladeren worden op wonden aangebracht.
• Koromiko (hebe): de bladeren worden als kompres aangebracht zweren.
• Mamaku (zwarte boomvaren): Een schorskompres wordt aangebracht op steenpuisten, wonden, schaafwonden en zonnebrand.
• Karamu (coprosma): een afkooksel van bladeren wordt aangebracht op snijwonden en zweren; het sap wordt gebruikt om schurft te behandelen.
• Kumarahou (gomzeep): Een aftreksel van de bladeren wordt aangebracht op wonden en algemene huidaandoeningen.
• Manuka, Kanuka (rode theeboom, witte theeboom): een kompres gemaakt van zaden wordt op wonden aangebracht; de olie wordt gebruikt als antisepticum; kauwgom aangebracht op brandwonden en wonden.
• Mahoe (wit hout): de binnenbast wordt gebruikt bij brandwonden; De gekookte bladeren worden gebruikt tegen schurft.
• Makomako (wijnbes): Gekookte bladeren worden gebruikt voor steenpuisten en brandwonden.
• Toot, Tutu, Tupakihi (tutu): Van de scheuten en bladeren wordt een kompres gemaakt dat op wonden en blauwe plekken kan worden aangebracht.
• Harakeke, Korari (vlas): een kompres gemaakt van bladeren en wortels behandelt wonden, abcessen en wintertenen; het sap van de wortel wordt toegepast op ringworm en huidirritaties; en de kauwgom wordt aangebracht op ringworm, wonden, brandwonden en zonnebrand.

Zijn Maori-medicijnen effectief bij huidziekten?

Er is een gebrek aan wetenschappelijk bewijs om dit aan te tonen effectiviteit door Rongoā Māori. Als gevolg daarvan vereisen de praktijknormen voor Tohunga in Nieuw-Zeeland dat patiënten indien nodig naar andere diensten worden verwezen, vooral in noodgevallen, en dat rongoā rakau (plantengeneesmiddelen) niet zijn voorzien van het etiket therapeutisch beweren (bijv.