Beeldacquisitie in de dermatologie

Basisrichtlijnen moeten worden gevolgd om afbeeldingen te verkrijgen in een formaat dat een juiste beoordeling van een huidaandoening mogelijk maakt. Voordat u foto's maakt, is het belangrijk:

1. Zorg ervoor dat u gedocumenteerde geïnformeerde toestemming verkrijgt voorafgaand aan beeldacquisitie. Als de afbeeldingen bedoeld zijn voor publicatie of webgebaseerd gebruik (of door iemand anders voor dit doel kunnen worden gebruikt), bespreek dan goed de vertakkingen en implicaties hiervan.
2. Zorg voor een goed behoud van de privacy van de patiënt bij het verkrijgen, opslaan en gebruiken van een afbeelding.

Er zijn verschillende apparaten die kunnen worden gebruikt voor dermatologische beeldvorming; Deze apparaten omvatten accessoires voor smartphones/tablets, point-and-shoot-camera's en systeemcamera's met verwisselbare lenzen. Lees Digitale camera's voor dermatologische beeldvorming voor meer informatie over de te gebruiken apparaten.

Type foto's om te maken

Voor nauwkeurige documentatie van een huidaandoening is het belangrijk om ten minste drie soorten afbeeldingen te maken:

1. contextuele afbeeldingen
2. macro beelden
3. micro afbeeldingen

contextuele afbeeldingen in dermatologie zijn afbeeldingen waarbij de afbeelding van een blessure of huidziekte of 'uitslag'wordt vastgelegd in relatie tot een specifieke plaats of regio van het lichaam en geeft een indicatie van de anatomische locatie en/of grootte en/of vorm. Het kan ook informatie overbrengen over een verminderde functie (bijvoorbeeld vast buiging misvorming sinds lineair morphea) en/of misvorming. Contextuele afbeeldingen geven een "algemeen" beeld of uiterlijk van een laesie of dermatose in relatie tot de regio van het lichaam.

Macrobeelden (fotomicrografie of macrofotografie) zijn close-upbeelden van een onderwerp. In de dermatologie verwijst het meestal naar close-upbeelden van een laesie of dermatose. Doorgaans gaat de anatomische context grotendeels verloren omdat het beeld zich concentreert op de laesie of dermatose met uitsluiting van omliggende anatomische structuren. Macrobeelden van een onderwerp hebben vaak een schaal 1:1 (levensgrote) of 1:2 (1/2 levensgrote) reproductie bij gebruik met standaard 35mm film of digitale beeldsensoren. Als kleinere sensoren worden gebruikt in digitale camera's, kunnen kleinere verhoudingen worden gebruikt om een laesie of dermatose op ware grootte vast te leggen.

Microimaging (of fotomicrografie) verwijst over het algemeen naar het beeld van een onderwerp (verwondingen of huidziekte in de dermatologie) met een reproductieschaal groter dan 1: 1. Met de vergroting van een onderwerp gaan alle anatomische oriëntatiepunten verloren bij deze mate van vergroting. Meestal in de dermatologie, dermatoscopisch de beelden leggen een laesie vast die al is vergroot tot ongeveer 10 tot 15x. Microimaging in de dermatologie omvat ook het rechtstreeks vastleggen van beelden van een microscoop x 5, x 10, x 20, x 40 en x 100 vergrotingen. In de dermatologie overschrijdt de uiteindelijke schaalreproductieverhouding van micro-imaging doorgaans ver de schaal van 1:1 vanwege de grootte van de gebruikte sensor (de gebruikte sensorgrootte is vaak kleiner dan de standaard 35 mm voor de sensorgrootte van film/digitale afbeelding) en de optische vergroting van het apparaat (dermatoscoop of microscoopobjectief). Nog extremere vergrotingen kunnen worden gebruikt om kleine parasieten zoals Mijten, vlooien, luizen en andere onderwerpen met draagbare digitale USB microscopen.

Stappen tijdens beeldacquisitie

• Gebruik de laagst mogelijke filmsnelheid (ISO).
• Gebruik JPEG-instellingen van de hoogste kwaliteit (dwz met de minste compressie van beeldinformatie) om details te behouden. Alternatief, als je het laatste wilt controleren Wat de beeldkwaliteit betreft, kunt u fotograferen in de RAW-modus als deze beschikbaar is op uw apparaat. (RAW is een bestandsindeling die alle gegevens bevat die door de sensor van de camera worden vastgelegd wanneer een foto wordt gemaakt; ter vergelijking: bij opnamen in een indeling als JPEG wordt de beeldinformatie gecomprimeerd en verloren. Houd er echter rekening mee dat de grootte van RAW-bestanden zeer groot en vereisen nabewerking van het beeld na het vastleggen, meestal op een computer of tablet).
• Zorg voor voldoende verlichting van het onderwerp. Hoe beter de belichting, hoe lager de ISO die gebruikt kan worden.

• Zorg ervoor dat het beeldapparaat een juiste witbalansinstelling heeft om een natuurgetrouwe kleurreproductie mogelijk te maken en/of gebruik een externe lichtbron om de kleurbalans aan te passen.
• Houd het apparaat stil bij het maken van de foto.
• Markeer of focus op het onderwerp. Houd de achtergronden zo eenvoudig mogelijk. Vermijd onnodig afleidende kleuren op de achtergrond of objecten in de omgeving. Hoe praktisch het ook is, probeer het kader te vullen met je onderwerp. Gebruik indien mogelijk de huid als achtergrond.

• Probeer waar mogelijk te voorkomen dat u onderscheidende kenmerken of anatomische oriëntatiepunten opneemt die de patiënt op afbeeldingen kunnen identificeren.
• Gebruik een flitser als er niet genoeg omgevingslicht beschikbaar is in de omgeving. Neem bij twijfel twee kopieën van elke afbeelding: één met flits en één zonder flits.
• Als u een flitser gebruikt, probeer dan flitsreflecties te minimaliseren door te voorkomen dat u fotografeert in een hoek van 90 graden ten opzichte van het huidoppervlak. Wanneer u een flitser gebruikt voor het fotograferen van ledematen of lichaam, probeer dan schaduwen te vermijden door de flitser te verstrooien (bijvoorbeeld door deze af te dekken met een halfdoorzichtige afdekking) of door de flitser op een glanzend oppervlak te laten weerkaatsen. Als u een flitser gebruikt die zich zeer dicht bij het huidoppervlak bevindt, kunt u flitscompensatie gebruiken (waarmee het vermogen van de flitser kan worden verminderd of gewijzigd) en/of belichtingscompensatie (waarmee de of de mate van belichting van een afbeelding wijzigen) is handig.

• Ringflitsen zijn geweldig voor het gelijkmatig belichten van close-ups, maar ze hebben de neiging een beeld af te vlakken door zichtbare contouren te verminderen. Een zorgvuldig gebruikte directionele flitser kan soms een betere indruk van diepte, contour en vorm geven en een prettiger beeld geven.
• Vermijd het gebruik van een groothoeklens of groothoeklensopstelling, aangezien dit aanzienlijke geometrische vervorming en/of onrealistische reproductie van kenmerken kan veroorzaken (de neus lijkt bijvoorbeeld te groot op een gezicht).
• Macrofotografie, waarbij speciale macrolenzen worden gebruikt, met camera's met verwisselbare lenzen, wordt over het algemeen geassocieerd met een zeer kleine scherptediepte, wat betekent dat de precisie van het focuspunt en het gebruikte diafragma (de hoeveelheid licht die de lenssensor bereikt) zeer belangrijk om ervoor te zorgen dat het hele onderwerp scherp is. Het gebruik van kleinere camerasensoren gaat gepaard met een veel grotere scherptediepte, wat betekent dat meer van het onderwerp waarschijnlijk volledig in focus is als de focus nauwkeurig is (d.w.z. grotere scherptediepte: camera smartphone/tablet sensor > point-and-shoot camera > 1-inch sensorcamera > micro 4/3 camera > Advanced Photo System type C [APS-C] formaat sensorcamera > 35 mm full-frame camera) .

• Speciale macrolenzen kunnen beelden vastleggen in reproductieverhoudingen van 1:1 (reproductie op ware grootte) of 1:2 (1/2 levensgrote), meer dan genoeg voor dermatologische vereisten. Korte macrolenzen (equivalent van 50–60 mm 35 mm) zijn klein maar hebben een korte minimale scherpstelafstand van de frontlens tot het onderwerp, wat kan leiden tot verlichtingsproblemen of het onderwerp kan afleiden (bijvoorbeeld kinderen). 35 mm-equivalent 100 mm macrolenzen voor gebruik met digitale spiegelreflexcamera's (DSLR) hebben minder problemen met lensverlichting en schaduwen vanwege langere werkafstanden, maar zijn groter van formaat. Lagere weergaveverhoudingen kunnen voldoende zijn als afbeeldingen worden bijgesneden.
• Bijsnijden (alleen een selectie of een deel van een grotere afbeelding gebruiken) van een afbeelding met hoge resolutie kan voldoende beeldkwaliteit opleveren voor gebruik, maar dit hangt af van het gebruikte beeldapparaat en de beoogde toepassing van de afbeelding (webgebaseerde weergave vereist bijvoorbeeld veel lagere resolutie en algehele beeldkwaliteit in vergelijking met afgedrukte posterafbeeldingen).